Jeśli dziecko zachowuje się inaczej, ma jakieś niepokojące objawy, moczy się w nocy, zaczęło jąkać. Widać, że niektóre czynności przychodzą mu z wielkim trudem. Gdy sami nie jesteśmy w stanie pomóc dziecku, a nasze działania nie przynoszą skutku może pojawić się myśl, aby zgłosić się do specjalisty. W przypadku dzieci im szybciej zareagujemy na niepokojące symptomy tym prawdopodobieństwo negatywnych skutków nieprawidłowego rozwoju będzie mniejsza.

Wiele rodziców zwleka ze zgłoszeniem się do psychologa dziecięcego, ponieważ boi się że jest to równoznaczne z przyznaniem się do porażki rodzicielskiej czy że jest się za mało zainteresowanym własnym dzieckiem skoro odsyła się je do kogoś innego. Jednak jest to błędne przekonanie, w momencie, gdy widzimy że dziecko ma z czymś trudności, za wolno się rozwija to pójście na konsultacje do psychologa dziecięcego pokazuje tylko, że troszczymy się o dziecko. Wtedy pokazujemy, że chcemy dla pociechy jak najlepiej, dlatego pragniemy zapewnić mu profesjonalną pomoc. Należy jednak pamiętać, że nie wszystkie zachowania powinny nas zaniepokoić, kiedy więc udać się do specjalisty?

Jednym z powodów z którymi warto zgłosić się do psychologa dziecięcego to, gdy jako rodzic odczuwa się niepokój o rozwój lub zachowanie pociechy, uczucie bezradności w radzeniu sobie z trudnościami wychowawczymi. Także gdy osoby z otoczenia dziecka zwracają uwagę, że może się on niewłaściwie zachowywać – sami nie zawsze zauważymy niepokojące sygnały. Zaliczamy do nich:

• U niektórych maluchów można zauważyć moczenie się, jąkanie, obgryzanie paznokci, wyrywanie włosów czy kiwanie się – powinno to zwrócić uwagę opiekunów, ponieważ dziecko w ten sposób pokazuje że coś jest nie tak. Jest to jego sposób na odreagowanie emocji. Czasem wystarczy okazywanie więcej czułości, cierpliwości i zrozumienia, jednak gdy dane zachowania nie mijają warto zgłosić się po pomoc.
• Rodziców lub opiekunów zaniepokoić może agresja u pociechy. Kiedy dziecko w trakcie odczuwania złości nie jest w stanie się uspokoić może to wynikać ze sposobu wychowania czy odreagowania, ale także z braku poczucia bezpieczeństwa czy zaufania.
• Kiedy dziecko się nie słucha rodziców czy opiekunów, jest nieposłuszne, nie słucha rodziców, a niepożądane zachowania powtarzają się bardzo często.
• Niepokojące powinno być, gdy widać nieprawidłowości w rozwoju np. gdy dziecko nie zaczyna mówić, siadać, chodzić. Może to wskazywać na poważniejsze zaburzenia, dlatego nie warto ignorować takich symptomów

Przed wizytą

Przed samą wizytą warto zastanowić się co w zachowaniu pociechy najbardziej nas niepokoi. Warto przypomnieć sobie jak przebiegała sama ciąża – czy odbyła się ona bez komplikacji, czy dziecko przebywało w szpitalu, poważne choroby, czy niebezpieczne upadki, jak dotychczas przebiegał jego rozwój. Ważne będą także różne wydarzenia w których dziecko mogło brać udział, co odbiegało od normalnego trybu życia dziecka. Powinno przyszykować się także książeczkę zdrowia, gdzie psycholog będzie miał wgląd na stan zdrowia dziecka w pierwszych latach życia. Umawiając się na spotkanie z psychologiem powinno zapytać się czy przyjść z dzieckiem. Może się zdarzyć, że najpierw specjalista będzie chciał porozmawiać z samymi rodzicami, aby zebrać wywiad.

Wizyta u psychologa

W trakcie pierwszego spotkania z psychologiem, obecni są rodzice wraz z dzieckiem. W sytuacji, gdy dziecko zostałoby zostawione samo z terapeutą mogłoby czuć się zagrożone, co dołożyłoby niepotrzebnego stresu. Psycholog także musi skonsultować co dokładnie zaniepokoiło opiekunów, pierwsze spotkanie także daje możliwość maluchowi na zapoznanie się z nowym otoczeniem i nową sytuacją. Nie powinno niepokoić, gdy psycholog będzie chciał zostać sam na sam z dzieckiem, aby z nim porozmawiać. Najważniejsze jest, aby dziecko w gabinecie czuło się bezpiecznie, a obecność rodziców stała się zbędna. Pokój taki najczęściej jest już wyposażony w różnego rodzaju gry i zabawki dla dzieci. W zależności od problemu mogą być zaproponowane różne rozwiązania chociażby terapia czy zajęcia grupowe.

Często przyczyną niepokojących zachowań dziecka jest lęk, brak lub niskie poczucie bezpieczeństwa czy zaburzenia różnego rodzaju. Niezależnie od przyczyn warto szybko reagować, ponieważ zlekceważone objawy mogą mieć wpływ na całe późniejsze życie młodego człowieka. W przypadku wykrycia nieprawidłowości rozwoju wystarczająco wcześnie jest szansa na zminimalizowanie skutków i nauczenie dziecka radzenia sobie z przeciwnościami.

Bardzo ważnym elementem pomocy dziecku jest regularność i zaangażowanie rodzica. Praca z dzieckiem nie kończy się w gabinecie psychologicznym, opiekunowie powinni wykonywać zalecone ćwiczenia także w domu. Często to właśnie połączenie terapii i praca w domu dziecka i opiekunów w życiu codziennym przynosi najlepsze rezultaty. Z tego względu jako rodzic nie powinno się mieć oporów przed konsultacją z psychologiem dziecięcym kiedy coś nas niepokoi, ponieważ to pokazuje jak zależy nam na zdrowiu i szczęściu malucha.